Search for Fillipino Article

Custom Search

Thursday, December 25, 2008

SAAN PATUNGO ANG LANGAY-LANGAYAN? ni Buenaventura. S. Medina, Jr.





Iisa lamang ang aking mithi. Ang makalaya sa kaalipinan. Pagkat alipin ako.



Alipin ako ng aking sariling pagananasang guminhawa at lumigaya ngunit nababakla ang daigdig na sa wari’y lumalaki, at ako’y naiiwan tila butil ng buhanging makapuwing ma’y di makasugat. Alipin ako ng sariling nangangambang di makarating sa paroroonan (ngunit saan?) gangga-binlid na sarili. Alipin ako ng aking sariling nagnananasang makatawid sa dagat ng pakikitalad na payapa kung minsan ngunit kadalasa’y maalimpuyo. Alipin ako ng sariling pagkat luwad ay makaluwad, pagkat ako’y sa tao ang puso, diwa at kaluluwa. (Ngunit hindi ba ako’y likha ng Diyos? At sa kanya iniwangis? Nasaan ang pagkawangis na iyon? Nasaan ang aking pagka-Diyos?)



Ito ang aking mithi: Paglaya.



At ako’y nagtatanong: Ano ang paglaya?



Ang paglaya’y ang pagkakilala sa sariling kakayahang mabuhay sa daigdig ng kawalang-katiyakan, ang pagkaunawa sa tunay na kahulugan ng buhay (na di lagging katuwaan, ngunit di rin naman laging kapighatian). Ang paglaya’y ang pagkakilala sa maraming suliranin sa buhay at ang pagkatulong malutas ang mga ito. Ang paglaya’y ang pagkaunawa sa puu-puong kahulugan ng damdamin ng tao. Ang paglaya’y ito: ang pagkaunawa sa sarili at sa daigdig. Ngunit paano ko mauunawaan ang aking sarili?



Sa salamin, ang larawan ko’y mistulang ako: naroon din ang buhok na dating malago, ngayo’y manipis, ang mukhang hawas na may guhit na ng hapis at kahapon, ang katawang dating matipuno’y mahagway ngayon. At sa kamalayan ay naghuhumiyaw na tanong: Sino ka? Nakikilala mo ba ang iyong sarili? Hindi! Oo! Nakikilala ko ang aking sarili sa kanyang hubad na larawan, ngunit di ko lubusang natatalos ang tunay na kalooban, pagkat hanggang ngayo’y gapos pa ako ng kahangalan, bigti pa rin ako ng karuwagan, alipin pa rin ako ng kasalanan. Wala sa akin ang pagkaunawa sa aking sarili, lubha pa sa kaninuman: ako’y hindi malaya at ngayon, akong dating maraming makamit, akong dating maraming nais marating, akong dating maraming mithiin sa buhay, ay may iisang pagnanais na lamang – ang makalaya sa kaalipinan.



Hinahanap ko ang kalayaan, sa kapatagan, sa kabundukan, sa bayan, sa ilang na pook, sa lahat ng dako ng daigdig; sa hilaga, sa kanluran, sa timog, sa silangan; nariyan sa alinman diyan ang kalayaang hinahanap ko. Alam ko: Ang kalayaan ay nasa lahat ng dako. Ito’y tila hanging malayang malalanghap (ngunit may pumipigil sa aking paglanghap): ito’y tila hanging malayang madarama (ngunit mukha ko’y namamanhid). Paano ang malayang paglanghap ang malayang pagdama, paano?



Sa salamin ay naroon ako.



Ako’y lalaking tinukso ng pagkakasala sa pamamagitan ng nilikhang sa tadyang ko nanggaling. Bakit nangyari ito, sa akin ang buong Paraiso; walang hapis, pawang ligaya. At nang ito’y naganap, nawala ang ligaya, nahalili’y hapis. At ako’y napahiya sa sarili, unang-una. Tumingala ako. Sa kabughawan, sa bunton ng mga ulap, hinanap ko ang Maykapal, ngunit wala siya. Inulilig ko ang kanyang tinig, ngunit biningi ako ng katahimikan. Nasaan ka, Diyos ko? Bigla-biglang sinaklot ng pangamba at agam-agam ang aking katauhan. Mawawala na sa akin ang mga biyayang kaloob ng Maykapal. At nang bumaba ang Serafin, batid kong tuluyan nang nawaglit para sa akin ang Paraiso: Hindi na ako malaya: pagkat alipin na ako ng aking sariling pagkasala.



Sapul noon ay hinanap ko ang kalayaan.



Buhat sa Paraiso, ako at ang aking katambal ay may tataluntuning landas sa paghanap ng kalayaan ng dating kaginhawaan at kaligayahan, ngunit saan? Di ba tanging Paraiso lamang ang katatagpuan ng walang-katapusang ligaya? Sa kabughawan ng langit ay naroon ang nagsasalimbayang mga langay-langayan. Nakikita ko ang langkay-langkay na mga ibon sa kanilang paglipad. Ngunit saan patungo ang langay-langayan? At ako, kasama ang sa aki’y nagbuhay, katulad ng langay-langayan, ay saan patungo? Saan masusumpungan ang ligaya at ginhawa, ang kalayaang sa wari’y tuluyan nang nawaglit?

Ito ang natitiyak ko: habang may buhay , ako’y ako rin: ang tao. At saka ito: ang patutunguhan ko’y walang katiyakan, pagkat inilulunsad ko ngayonang aking daong sa dagat ng pakikitalad; pagkat sa akin at sa kasama ko ay pinid (matutuluyan kayang pinid?) ang Paraiso.

Ang daigdig ay totoong malawak: hindi masundan ng aking paningin ang haba’t luwang nito. Batid ko na kung makalalagos ang aking paningin sa tinutuntungan kong lupa’y hindi maaabot ng tingin ang lalim nito. Sinlawak ng kalupaan ang karagatan. Ang dagat ay tubig. Sinasabing ang tubig ay kristal na napananalaminan. Marahil sa pagiging kristal nito’y makikita ko ang pusod ng dagat, makikita ko ang kagandahang itinatago niyon. Subalit hindi: ang dagat ay singhiwaga ng lupa. Sumalok ka ng tubig, magagawa mo’t masasalat ang kanyang kanipisan, ngunit sa kabila nito’y hindi mo makikita kung ano ang inililihim sa ilalim.

At nauunawaan ko. Mahiwaga ang daigdig, at ako, kasama ang sa aki’y nagbuhat, ay maglalakbay sa dagat ng pakiktalad nang may isang mahalagang bagay na nababatid: kahiwagaan. Kaya marahil hindi ko maware ang sarili: kaya marahil hindi ko nakilala ang tunay kong kaakuhan, pagkat nababalot ng hiwaga ang Tao.

Maganda ang sikat ng araw. Nadama naming ang init. Sumalab sa balat. Sumilong kami sa ilalim ng malalabay na sanga ng unang punong aming natagpuan. Saka lamang kami nakadama ng bahagyang ginhawa. Ngunit pagod na kami. Masakit ang aming mga paa. May galos at paltos na ang aming mga talampakan. Nakadama na kami ng sakit. Wala na nga kami sa Paraiso: doon, ang nayayapaka’y alpombrang malambot, maginhawa. Wala na, wala na kami sa Paraiso. At ngayong tumatagal ang aming inilalagi sa labas na iyon ay nakadarama na kami ng uhaw. Nanunuyo ang aming lalamunan. Patuloy ang paggiti ng saganang pawis. At kumakalam na ang aming sikmura. Ngunit anong hiwaga! Ang punong kinatitigilan namin ay may bungang nakabitin. (“Huwag ninyong kakainin ito.” Walang gayong tinig kaming naririnig. Gaya noong makalimot kami.) iniabot ko yaon: ngunit mataas ang sanga, hindi kayang lundagin. Kailangan kong akyatin ang puno. Ito ang pakikitalad, ito ang pakikipamuhay, ito ang kaalipinan. Pagkat alipin na ako ng aking sarili. Ng daigdig, ng buhay. Hindi na ako malaya.

Noon nagbagu-bago ang anyo ng araw – naroong sumilip, sumikat, kumubli. At nagbagu-bago ang kulay ng langit – naroong bughaw, abuhin, itim. At noon nagbagu-bago ang hampas ng hangin – naroong mayumi, masungit, mabangis. Ang mga ito’y tanda ng kawalan ng katiyakan ng anumang bagay sa daigdig. Ito ang kahiwagaang bumabalot sa lahat ng nilikha.

Noon ko nadama ang puu-puong damdamin. Mga damdaming kay hirap unawain: ito ay kaalipinang pinagdurusahan ng sarili. Gayundin ang nadarama ng katambal ko. Sinimulan naming pagtuwangan ang pakikipagsapalaran, gumawa kami ng masisilungan laban sa init at lamig, laban sa sungit ng panahon at kalikasan. Gumawa kami ng damit laban sa init at lamig, sa panahon at kalikasan. Ngunit ano itong pakikipagtunggali sa kalikasan? Di ba’t sa kalikasan kami nabubuhay? (Ito, ito ang kahiwagaang bumabalot sa katotohanan – nagbibigay-kulay, nagbibigay-ganda, nagbibigay-halaga. Pagkat hindi ba kapag may hiwagang nais liripin, kumikilos ang mga tao, nagpupunyagi? Ang pagsisikap na ito ang pintig ng buhay na lumilikha ng kulay, ganda, at halaga.).

Akong Tao at ang katambal na sa tadyang ko nanggaling ay magkasama habang may buhay sa daigdig. Magkasama kami sa pakikipagtunggali. Pagkat siya rin ang kasama ko sa Paraiso. (Noo’y pawing ligaya!) Ngayon ay hindi ko matingnan ang katawan ng aking katambal. Hindi ko na matitigang matagal ang hubog niyon, pagkat nagdadalang-hiya ako. Ngunit may nadarama akong kakaibang damdamin, hindi yaong pag-ibig na mapagkupkop, malambing, magiliw, kundi mabangis, mapilit, maalab. Gayundin marahil ang nadama ng aking katambal. Kasabay ng damdaming iyon ang kamalayang dadalawa lamang kami sa daigdig (“Hayo at magsupling!”) kailangan naming ng kasama. Nasaan ka, manlilikha! Nasaan ka, Diyos! Narito! Narito! Nasa aking sarili: ako ang manlilikha, ngunit sa aba ko, hindi ako ang Diyos! Ito ba ang bahagi ng pagka-Diyos sa akin? Ang damdaming nadarama ko? Ito na ang pag-ibig sa kanyang lalong makabuluhang katuturan: maalab, mapilit, mabangis!

Ang ikalawang salin ay sa damdaming iyon nagbuhat. Sa ganyan ding damdamin magbubuhat ang iba pang salin. Ang lahat at lahat ay sa damdaming iyan magbubuhat. At ako, na Tao, at siya na katambal ko, ay nagsupling: supling at supling: salin at salin. Ito ang kahiwagaan ng paglikha sa Tao: kayraming kawangis, kahawig: kayraming kawangis ng Diyos, kayrami niyang binigyan ng bahagi ng kanyang pagka-Diyos. Hindi mapupuwing ang katotohanang itong napasaakin: ang pag-ibig ay bahagi ng Diyos na isinapi sa Tao.

Kayraming tao sa daigdig. Kayrami kong kawangis, kayrami kong kawangis, kayrami kong larawan. Dumarami ang sakay ng daong naming nakalutang sa dagat ng pakikitalad at saka nahasik ang iba-ibang damdaming taglay ang hiwaga ng pakikipamuhay. Ang katapat ng pag-ibig ay nabigyang-tiis, naging poot, at saka nag-usbong ang pakikipagkaisa o pagbukod, pakikipagtalik or pakikipagalit. Sumibol ang pakikipag-unawaang naging pakikipag-digmaan.

Ito ang hininga ng buhay: ang pagtigil sa daigdig na ito ay isang malaking pakikipaghamok, buhat sa Paraiso’y napalutang na ako, kasama ang sa aki’y nanggaling, sa dagat ng pakikitalad. Ngunit ano itong pakikipaghamok – pakikipaghamok sa sarili o sa daigdig? Ito’y pakikipaghamok sa sarili o sa daigdig. Nababatid ko, sapagkat nadarama ko rin ang iba-ibang damdaming nasaksihan kong nagpagalaw, nagpakilos, sa aking mga supling sa lahat at lahat. Sa Tao.

At habang umiinog ang araw – sumisilip, sumisikat, kumukubli ay nadarama ko ang pagbabago: nasaksihan ko, naririnig ko, nalalanghap ko. Ang mga pagbabagong lalo’t laong naglalayo sa akin sa Paraiso. Nawawala, nawawala nang tuluyan wari ang Paraiso, at ako’y tila ganap nang magiging alipin ng aking sariling nagkasala (ulit-ulit kong sinasabi: Diyos ko, Diyos ko, subalit ang taghoy ay walang tinig.).

Nagbabago na rin ang tanawin. Marami nang gusaling naitayo: bato, kahoy, putik. Ang kapatagan ay pinarikit ng mga halamang tanim ng mga Tao. Ang kagubatan ay unti-unting nahahawan. Subalit Diyos ko, ako man ay nagbabago; nawawala ang dating lakas – tumatakas, tumatakas. Ngunit kailangang maikulong ko sa aking kalamnan ang lakas upang tumibay ang katawan ko sa pakikitunggali sa buhay.

Marami-marami na ang aking mga supling: marami na ang tao. Lumalawak ang sakop ng tao. Ang mga pook-pook ay sumisikip: sa malas ay lumiliit ang kalupaan ngunit kabalintunaan, lumalaki, lumalaki ang daigdig, pagkat nabibigayan niya ng lunan ang lahat. (Ito ang kahiwagaan ng daigdig: may puwang sa kanyang kaliitan ang lahat na parami nang parami: lumalaki, lumalaki ang daigdig at akong Tao ay naiiwang tila butil ng buhanging makapuwing ma’y di makasugat: pagkat alipin. Ang tinig ko’y walang lakas pagkat wala akong laya, taghoy ko’y walang tinig.)

Sumilang ang mga bayan-bayanan. Nakalikha ang mga tao ng mga wika at paraan sa pagsulat, natutuhan ng mga supling ko ang mga makipag-unawaan sa isa’t isa sa pamamagitan ng salita (sari-saring salita) at sulat (sari-saring sulat). Subalit dahil din sa pagkakaibang ito’y ng-uugat ang di-pagkakaunawaang pagkat nawawala ang tatak ng pagkakaisa. Isa pa ring kabalintunaan: bumuo ng salita upang magkaunawaan, ngunit siyang salita ring dahilan ng di-pagkakaunawaan. Bakit ganito? Pagkat sumipot ang pagkakani-kaniya, sumibol ang pagkamakasarili. Ito’y mga tanda ng pagkagapi, ng pagkatalo, ng sarili: napaalipin nang lubos ang tao sa sariling nagkasala, hindi, hindi nga ako malaya!

Nagkaroon ng sariling ari-arian ang tao. May mga kasangkapang tanging kanila, walang makakagalaw. Gaya rin ng karapatang kumilos, lumakad, manahanan, mabuhay na hindi dapat sansalain. Ito’y ipagtatanggol hanggang sa magtigis ng dugo at kumitil ng buhay! May mga kagamitang kanya: iilang malapit sa puso lamang ang makagagalaw. Dito nagbinhi ang inggit at pag-iimbot, pagkat may mga taong nagnanais na magkamit ng ari ng iba. Kung may mga supling akong mapanarili, mayroon pa ring naging mapagkamkam.

Sa salamin ay minasdan ko ang aking larawan, pagkalipas ng maramin-maraming panahon. Nahahapis ako, may pilak na ang aking buhok.

Patuloy ang buhay: pumipintig, kumikilos, humahalakhak sa lahat ng dako ng daigdig. Lumalakad sa lupa, napapatitianod sa tubig, lumilipad sa himpapawid, iyan ang buhay. Patuloy rin ang Tao sa kanyang pakikipaghamok sa sarili at sa daigdig. At ako’y patuloy sa paghahanap ng tunay na paglaya sa kaalipinan sa sarili.

Nalikha ang maraming bagay na panghalip sa ibang niyari ng Maykapal. Nakagawa ang Tao ng maraming bagay na wari’y nakaligtaang ipagkaloob ng kalikasan. Sino ang may-ari nito? Tutugon ako, na Taong mapanarili: Ako.

Subalit ako’y hindi lamang nag-iisa. Marami ako: libu-libong ako, laksa-laksang ako. At naroroon sa lahat ng dako. Iba-iba ang aking anyo, ugali, wika, iba-iba ang aking larawan. Subalit sa tanaw ng Diyos na lumikha sa akin ay iisang lahat ng ito. Ang Tao’y iisa, iisang kalahatang may iba-ibang tibok at pintig.

Nais lupigin ng Taong nakikipaghamok sa sarili ang buong daigdig, ang buong sansinukob. Ang kalawakan ay nais masakop, nais maangkin. Ngayon ay nalikha ang isang kababalaghan. Lumilitaw ang pagkamanlilikha ng Tao, lumilitaw ang kanyang pagka-Diyos – Ito na kaya? Ito na kaya ang kalayaang laon nang hinahanap ng Tao? Ngunit hindi, hindi, hindi pa ito ang kalayaang pagpakilala sa sarili at pagkaunawa sa kahulugan ng buhay. Hindi pa nga ito pagkat hindi pa nakikilala ng tao ang kanyang sarili, hindi pa niya nauunawaan ang tunay na kahulugan ng buhay. Bakit?

114 comments:

  1. napadali yung pag sesesarch ko sa mga akda.. kea tnx ng malaki..

    ReplyDelete
  2. saan patungo ang langay-langayan?

    ReplyDelete
  3. ano po ang istilo ng awtor na ginamit sa sanaysay na ito?
    paghahambing ba?

    ReplyDelete
  4. buod nga po mg saan patungo ang langay langayan? pls nid k ngaun. tnx

    ReplyDelete
  5. wala po bang buod d2???

    ReplyDelete
  6. salamat sa pag po-post nito.. salamat talaga.. :D

    ReplyDelete
  7. kulang-kulang ang sanaysay ng iyong naitala..
    maari mo po bang dagdagan para sa kaalaman ng sangkatauhan??
    kailangang bigyang respeto ang sanaysay at ang may-akda..
    salamat sa pag-intindi..
    ;)

    ReplyDelete
  8. buod na po ba ito,wla po bng ung sa sariling buod niyo!!!!!!!!!

    pEro okay na po ang gaLing niO po!!!!

    ReplyDelete
  9. ah ala pu bang buod nyan>??? dami pu eh kailan namin hanggang friday hehehe plzzz pero tnx pu.... :_D

    ReplyDelete
  10. whow!!! dami!!! buod nalang po plzzz

    ReplyDelete
  11. ..,amff san poh sa bahagi ng kwento ang nagpapakita ng kagandan ng paguugali ng tao???

    ..plz poh nid koh lang poh..now nah..

    ReplyDelete
  12. ahwp !!
    .cnO nkAh intindi n2??.
    .bibigyan q ng premyo.
    .anU byAn.
    .mAski isa wala aqng mah intindihan.

    ReplyDelete
  13. hirap noh? ala rin aqueng naintindihan eh parehaz teu

    ReplyDelete
  14. anu po ba aral n2??

    ReplyDelete
  15. ,,,...bakit kailangan

    umaasa kau sa com.

    basahin nyo at gumawa kayo ng

    sarili nyong buod...!!


    ok/...!!tnxXx...

    ReplyDelete
  16. meron ba kayong buod share nyo naman ohhhhhhhhhhhh.......

    ReplyDelete
  17. kaya nga ginagamit namin ang computer para hindi na kailangang kami pa ang gumawa nang buod,gets mo ba ang purpose ng computer?

    ReplyDelete
  18. ang laking tulong ng Blog mo!!!!
    Well,,,,masasabi ko ito na magnda dahil
    imbis na sa kalokohan ang ginagamit ang blog
    bakit hindi para matulong sa kapwa.....thanks....

    ReplyDelete
  19. ang laking tulong ng Blog mo!!!!
    Well,,,,masasabi ko ito na magnda dahil
    imbis na sa kalokohan ang pinaggagamitan nitong blog
    bakit hindi natin gamitin para makatulong sa kapwa
    rbsabiog19@yahoo.com.ph-y.m. and facebook ko po....
    slashyric@ymail.com-friendster ko po....

    ReplyDelete
  20. -" anu bayan kelangan ko po ng buod God help me .

    ReplyDelete
  21. ahm!!! ok naman poh sya kaya lang need koh rin poh ng buod ehh,,,,,gudluck na lang sa mga gagawin mo pa godbless u!

    ReplyDelete
  22. .. tnx di nua a'u mac tatype kadami dami hehehe !!! ..

    ReplyDelete
  23. .tnx a Lot sa pagp0st!
    .grabE..haba pLa nitu
    .luwa n nMn mata ku sa kkbaSa xD
    .ui kUng aLam niu sagut d2 sa tanUng na itu:
    ipaliwanag kung bakit nagtataguy0d ng
    mkatarunGan,maLaya at mkata0ng lipUnan ang
    sanaysay.
    ->isend niu nLang d2:
    leanne_missy@yahoo.com

    .pipoL oF the phiLippines..
    bat dEh nlang kau ang gumawa
    ng bu0d niu ? xD

    .w0w..bUti k pa mhiLig sa mGa
    filipin0 articLes..
    i h8 them!
    :]

    ReplyDelete
  24. .ganDa din pLa nUng mGa qu0tes mUh!
    .lakas ni loLa xD

    ReplyDelete
  25. mea tngnan q ule tung zan fa2ngo ang langaylangayan! na toh! zana me vuod nahh!!!!!amfamfamfg!

    ReplyDelete
  26. mea tngnan q ule tung zan fa2ngo ang langaylangayan! na toh! zana me vuod nahh!!!!!amfamfamf!

    ReplyDelete
  27. oaw sum naks mga nag hahanap ng buod meron yan just type buod ng saan patungo ang langay langayan.....

    ReplyDelete
  28. walang mga kaalaman n ndi mkikita sa com. . . .

    ReplyDelete
  29. ako nakakaintindi coz i use my senses san na yung premyo hehehe

    ReplyDelete
  30. sana black ang fonts

    ReplyDelete
  31. one of the most beautiful works i've ever read.two thumbs up.i adore the author.:))

    ReplyDelete
  32. magandng umaga..

    sa aking pagkakaintindi nang aking mabasa ang iyong akda, ito ay tumutukoy sa pagkahubog ng tao simula nang ito ay nilikha hanggang sa kasalukuyan. maaari ba namin malaman kung anong uri ng langaylangayan ang tinutukoy ng may-akda? maraming salamat :]


    -shey

    ReplyDelete
  33. medyo malalim ang akda ehh... kaya mahirap maintindihan pede ba buod at may paliwanag nagsusuri kc kami sa kaso d ko maintindi han e

    ReplyDelete
  34. ala poh bng buod ?!
    nid co poh, pls ?
    thnks !

    ReplyDelete
  35. ang cute nmn ng mga qoutes..
    love it..♥♥♥

    ReplyDelete
  36. pkipost nmn ng marami hehe..
    ang cute tlga sobra..
    pampatama tlga..!!!!!!

    ReplyDelete
  37. add nio nlng akoh sa fb acct koh,,
    irish_mae@rocketmail.com..
    tnxx

    ReplyDelete
  38. ...aNg hwAp aMn....

    ReplyDelete
  39. god....ang lalim...m not a dumb but can u pliz give me the meaning of the selection?ung direct..mgnda nmn xa.dko lng mgetz ung iba

    ReplyDelete
  40. ..mahiwaga po ba ang daigdig???
    ..

    ReplyDelete
  41. Rohan A.K.A JonasJuly 6, 2010 at 6:26 AM

    mga burnek sa pintig meron nyan kung gusto nyo buod gawa kayu

    ReplyDelete
  42. iba na talaga ang kabataan ngayon... karamihan puro asa na lang sa iba.. ayaw magsikap at mag isip...

    tsk! tsk! tsk!

    pero pag sa text at games nabibigyan ng time.. eto saglit lng babasahin, kinatatamaran pa.

    nasaan na ang sinasabing kabataan na pag asa ng bayan?

    nakalulungkot lamang isipin. hindi magandang mabasa ang comment ng iba.

    ReplyDelete
  43. thank you so much your napadali yung paghahanap ko...
    goodbless

    ReplyDelete
  44. lhat ng kabataan nga yun puro na lang barkada ang inisep hndi na nla pinag bubuti ang kanilang pag aaral sana man lang ay begyan nin yung halaga ang pag aaral nyo para naman makabawe ka u sa pag aaruga ng mga magulang nyo!........

    ReplyDelete
  45. sana man lang wag!.... puro barkada ang atupagin sana!<<<< may pag tanaw din ka u sa inyung sarili!!!! dahil my bukas pa sa inyung mga buhay!!!!**! sana my ma tutunan ka u nito sana din wag nyo tung baliwala in!*** (by: tonada)

    ReplyDelete
  46. -___-

    Anu ba yan? Bakit walang buod?
    `Di naman to buod eh, putek eto ung buong kwento! :/

    ReplyDelete
  47. i think the main topic of this selection is freedom...it's just my opinion..

    ReplyDelete
  48. maraming salamat sa pagbibigay sa akin ng akda na ito bow by;dean

    ReplyDelete
  49. need ko lang po ng mga tanong pls help me!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  50. ang sanaysay na ito ay tungkol kay adam and eve. kinuwento dito yung nagibg buhay nila pagkatpos nila kainin yung prutas sa tree of good and evil. nung nawala na sila sa paraiso. naging alipin na sila dahil nga parang nawalan na sila ng kalayaan gawn lahat ng gusto nila. kelangan na nila magdamit. mabuhay sa sarili nila. at saka tumatanda na. namamatay na din tayo. kaya dito, parang nagsisisi si adam sa kanyang pagkakasala sa diyos dahil nawala na yung paraiso na dati niyang tinitirahan. --charlene. :)

    ReplyDelete
  51. oi tanxzxz sa pag post nio nito ahhhh !!!!! buti nakatulong sa akin,,,,!!!!!!

    ReplyDelete
  52. tnx!! ang haba,.. main topic ay??

    ReplyDelete
  53. wala ba i2ng BUOD>Z?

    ReplyDelete
  54. meron po ba keung buod?
    need ko lng po. :))
    thnx !

    ReplyDelete
  55. ang ganda ng kwen2ng ito!

    ReplyDelete
  56. pak q kau mga bobo visit my acc or my website www.youjizz.com or www.spankwire.com or www.youporn.com para makakuha ng buod ko!!!

    ReplyDelete
  57. waw!!!haba ha ito ba yong boud, Maganda kaso super haba naman nakakaantuk basahin. Pero maganda ipag patuloy mo lang yong ginagawa mo kasi marami kang natutulungan lalong-lalo na sa amin mga estyudante.

    By the way glen pa la ang pangalan, joseph glen for short.

    Good da!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ReplyDelete
  58. RFBWEVTRFCX BRGWKVA GRY FGVNWTCYURFG UIHTBRFGVYW UIGFBCYWRGTBV JKRGHNUESRIO IUTWYBV76ROVW8 7EWRT26V945VGB098B GY UIGHRBVT79G8 MYN90W3QU VT OIGH NBEAT9I P

    WEL

    ReplyDelete
  59. HIRAP INTINDIHIN..

    ReplyDelete
  60. napakaganda ng pagkakasulat niya tlgang galing sa puso't isipan.Tama siya, hanggang ngayon, ay hindi tyo malaya dahil bihag pa rin tyo ng pangangamba sa kapwa't kapaligiran

    ReplyDelete
  61. wah! super haba nnmn po nian..

    ReplyDelete
  62. di ko po siya gaanong maintidihan sa first part..

    ReplyDelete
  63. hush .. finali . nkita co n sya . tpos n prob co . kso anu b ang klimitang pinpksa ng isang snaysay ..?

    ReplyDelete
  64. shockz!... ang hirap ng assingment namin ukol d2!. . . . mxdong mala2lim ang ginamit na salita!.........

    ReplyDelete
  65. buod npo ba yan ?????????????

    ReplyDelete
  66. Ang taas taas! anu ano po ba ang mga bahagi nito na gumagamit ng teoryang humanismo???

    ReplyDelete
  67. ou teoryang humanismo ang gintamit jan

    ReplyDelete
  68. anu b kau ..., aaaaaaaannnnnnnnnggggg dmi ung ARTE nka2bwiset eeeehhhhhhh..............,

    ReplyDelete
  69. mei buod ? haba ea tsk tsk ..

    ReplyDelete
  70. What Is The Meaning Of This Story ?

    ReplyDelete
  71. Post Your Answers On This FB Account . aldous_09@yahoo.com -- Thanks For Your Help "D . (the boy who is assigned to report this story on class -hopeless-) sigh :[

    ReplyDelete
  72. ang boud is to shorten !

    ba't mataas parin ? :))

    ReplyDelete
  73. super thank you 4 dis great post ....or should i say blog ................sorry coz i dont know.........

    ReplyDelete
  74. pano isaliksik hehe.. basahin ko muna. xD thanks po sa nag-lagay nito xD

    ReplyDelete
  75. ano ba ang maalimpuyo?

    ReplyDelete
  76. shit d nMan e2 un eh....

    ReplyDelete
  77. buod nb tawag nyo d2 ? wew ..

    ReplyDelete
  78. dame eh !!! pero ayos n den !!!

    ReplyDelete
  79. bobo naman neto tang ina rush ako
    !!!!! bood bato bwishet!

    ReplyDelete
  80. this is very useful :)!thank you so much ....khit mahaba pwede na din naman kahit papaano ^^

    ReplyDelete
  81. wala po bang buod nito???
    kailangan ko lang po,,tnx!

    ReplyDelete
  82. bakit ba walang buod nito???!!
    shit!kailangan ko na talaga!!

    ReplyDelete
  83. what is happening to this world ?am i really on earth because i dont think this all are humans .......because of technologies your becoming like that...technology makes our life easy but we dont use it correctly instead we are being abusive .......................if i am mother earth ,right now this world is already gone................






































































































    ay mali pala bilang pilipino dapat pala tagalog......dont be guilty iam one of you...................

    ReplyDelete
  84. wow ang haba . BUO NA BUOD . pero salamat na rin .

    ReplyDelete
  85. I remember pinabasa to sa amin noong highschool at wala akong maremember kundi ang title lamang.. wala akong naintindihan sa article at wala akong plano basahin ito ulit. hahaha hyskul life nga naman.

    ReplyDelete
  86. mas maganda pag may buod

    ReplyDelete
  87. Wow galing galing!

    ReplyDelete
  88. sino po ba ang nagsasalita sa kwento??

    ReplyDelete
  89. haba nman pLa nito o.0
    pero tnx naren kase nhanap ko agad :DD

    ReplyDelete
  90. sana sumikat din ung mga independent articles ko

    http://chiecorner.blog.com/

    try to visit po >.<

    ReplyDelete
  91. Bket po PutoL? syanG nman..... I thiNk nkuHa kuha nio Lng po to sa WikiPedia... PutoL rin po ksi e. hehehe.... buT ThankS ANywayS...... may Nakuha nman khit papano... .>_<

    ReplyDelete
  92. wala po bang buod.. >.< .. ?? Report ko to sa school eeh.. di ko maintindihan tong kwento na to.. :D

    ReplyDelete
  93. ANo ang pagkakatulad ng tao at langay-langayan?

    ReplyDelete
  94. sarap basahin..

    ReplyDelete
  95. Hii i would like to be part of this comment babalikan koto HAHHAHAH

    ReplyDelete

Lola: iho, ako ay isinumpa, isa akong prinsesa, ngunit kung ako’y iyong gagahasain. Babalik ako sa maganda kong anyo at tuluyang mapuputol ang sumpa! ..makaraan ang ilang saglit… Lalaki: ayan, tapos na. bakit hindi ka pa nagpapalit ng anyo? Lola: ilang taon ka na iho? Lalaki: 30 na ho. Lola: iyang tanda mong iyan, naniniwala ka pa sa fairytale?