Mga Salawikain

Aanhin mo ang palasyo, kung ang nakatira ay kuwago? Mabuti pa ang bahay kubo, ang nakatira ay tao.


Aanhin pa ang damo kung patay na ang kabayo?


Ang gawa sa pagkabata, dala hanggang pagtanda.


Ang hindi marunong magmahal sa sariling wika, daig pa ang malangsang isda.


Ang hindi marunong tumingin sa pinaggalingan ay di makakarating sa paroroonan.

Ang langaw na dumapo sa kalabaw, mataas pa sa kalabaw ang pakiramdam.

Ang lumalakad nang mabagal, kung matinik ay mababaw. Ang lumalakad nang matulin, kung matinik ay malalim.

Ang maniwala sa sabi-sabi, walang bait sa sarili.

• Ang masamang damo, matagal mamatay.

• Ang pagsasabi ng tapat ay pagsasamang maluat.

• Ang pili ng pili, natatapat sa bungi.

• Ang taong nagigipit, kakapit sa patalim.

• Ang taong walang kibo, nasa loob ang kulo.

• Ang tunay na anyaya, sinasamahan ng hila.

• Batu-bato sa langit, ang tamaan, huwag magagalit.

• Daig ng maagap ang taong masipag.

• Damitan mo man ang matsing, matsing pa rin.

• Habang maikli ang kumot, matutong mamaluktot.

• Huli man daw at magaling, naihahabol din.

• Kung ano ang puno, siya ang bunga.

• Kung may isinuksok, may madudukot.

• Kung may tinanim, may aanihin.

• Kung nasaan ang asukal, naruon ang langgam.

• Kung sino ang masalita ay siyang kulang sa gawa.

• Kung may tiyaga, may nilaga.

• Madali ang maging tao, mahirap magpakatao.

• Matalino man ang matsing, napaglalamangan din.

• Matibay ang walis, palibhasa'y magkabigkis.

• May tainga ang lupa, may pakpak ang balita.

• Nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa.

• Pagkahaba-haba man daw ng prusisyon, sa simbahan din ang tuloy.

• Sa taong may tunay na hiya, ang salita ay panunumpa.

• Walang ligaya sa lupa na hindi dinilig ng luha.

• Walang mahirap na gawa pag dinaan sa tiyaga.

• Walang mapait na tutong, sa taong nagugutom.

• Walang matigas na tinapay sa mainit na kape.

Nuti ang gumamila nula ang sampaga.

Ang catacatayac, sucat macapagcati ng dagat.

Mey malaquing halaghag, mey monting di mabuhat.

Mayaman ca man sa sabi, duc-ha ca rin sa sarili.

Caya ipinacataastaas nang domagondong ang lagpac.

Ang marahang bayani nagsasaua nang huli.

Con ga cauaya,I, tonglan. Con ga tugui banlogan.

Natotoua con pasalop, con singili,I, napopoot.

Nagmamatamdang colit, nagmumurang calumpit.

Nanati si tonqui lalong botas ang labi.

Parang pantog, cung iriin omolpot.

Ubos-ubos biyaya, pagkatapos nakatunganga.

Pagkahaba-haba man daw ng prusisyon, sa simbahan din ang tuloy.

Ang buhay ay parang gulong, minsang nasa ibabaw, minsang nasa ilalim.

Ang umaayaw ay di nagwawagi, ang nagwawagi ay di umaayaw.

Malaking puno, ngunit walang lilim.

Nasa Diyos ang awa, nasa tao ang gawa.

Madali ang maging tao, mahirap magpakatao.

Ang gawa sa pagkabata, dala hanggang pagtanda.

Kung sino ang masalita ay siyang kulang sa gawa.

Daig ng maagap ang taong masipag.


Ako ang nagbayo, ako ang nagsaing, saka ng maluto'y iba ang kumain.

Kunwaring matapang, bagkus duwag naman.

Bago ka bumati ng sa ibang uling, uling mo muna ang iyong pahirin.

Walang naninira sa bakal kundi sariling kalawang.

Walang lumura sa langit na di sa kanyang mukha nagbalik.

Di lahat ng kagalingan ay may dalang katamisan.

Pulutin ang mabuti, ang masama ay iwaksi.

Ang maniwala sa sabi-sabi, walang bait sa sarili.

Malakas ang bulong kaysa sigaw.

Walang ligaya sa lupa na hindi dinilig ng luha.

Ang kaginhawaan ay nasa kasiyahan, at wala sa kasaganaan.

Ang pagsasabi ng tapat ay pagsasamang maluat.

Kung saan ang hilig duon mabubuwal.

Yaong mapag-alinlangan, madalas mapagiwanan.

Nakikita ang butas ng karayom, hindi nakikita ang butas ng palakol.

Ano man ang gawa at dali-dali ay hindi iigi ang pagkakayari.

Ang taong walang pilak ay parang ibong walang pakpak.

Sa taong walang takot, walang mataas na bakod.

Ang bayaning nasusugatan, nagiibayo ang tapang.

Marami ang matapang sa bilang, ngunit ang buo ang loob ay kulang.

Kung ano ang puno, siya ang bunga.

Kung walang tiyaga, walang nilaga.

Kung may tinanim, may aanihin

Huli man daw at magaling, naihahabol din.

Aanhin pa ang damo, kung patay na ang kabayo.

Ang taong nagigipit, sa patalim kumakapit.

Ang tunay na anyaya, sinasamahan ng hila.

Ang taong walang kibo, nasa loob ang kulo.

Kapag apaw na ang takalan, kailangan kalusan.

Kung di ukol, di bubukol

Kung may isinuksok, may madudukot.

Habang maikli ang kumot, matutong mamaluktot.

Ang magalang na sagot, nakakapawi ng pagod.

•Mainam na ang pipit na nasa kamay kaysa lawing lumilipad.

Ang araw bago sumikat nakikita muna'y banaag.

Walang mahirap na gawa pag dinaan sa tiyaga.

Huwag kang magtiwala sa di mo kakilala.

Saan mang gubat ,ay may ahas.

Kung ano ang itinaas-taas, siyang binaba-baba sa pagbagsak.

Ang pagsasabi raw ng tapat ay pagsasama ng maluwat

Paglalagay ng pera sa bulsa para raw laging may laman ito buong taon.

Pagbabayad sa lahat ng pagkakautang bago pumasok ang Bagong Taon.

Ang hindi lumingon sa pinanggalingan, Hindi makakarating sa paroroonan.